Vijfde dag

Na een erg onrustige nacht (het zullen de vele indrukken van de vliegpartij zijn) klom ik wat laat voor mijn doen uit m'n mandje. Ik had voor vandaag m'n zinnen gezet op een driving range met de onheilspellende naam Bad Dog, aan de Curry Ford Road ten noorden van Orlando Int'l Airport. Ik had wel zin in een wat langere rit. Dus handschoentje in de kontzak, voldoende drinken mee, een nat lapje tegen het zweet, en dat was dat. De route had ik me ingeprent, die gaat voornamelijk over de grotere wegen dus dat is makkelijk te onthouden. Voor alle zekerheid toch maar de GPS meegenomen en onderweg haar riedeltje laten afspelen. Dit is het debuut van deze op Marktplaats gekochte Magellan GPS, en hij (zij?) doet het perfect. De GPS kon echter niks veranderen aan de megadrukte op de 192. Het leek wel of het weekend naderde...

Het speelveld was snel gevonden, en 7,50 dollar voor 50 ballen en zoveel clubs als je uit kon kiezen vond ik een goeie deal. Eenmaal buiten bleek men vanaf het gras te moeten slaan, en mijn plekje was vrij zompig. Al spoedig vlogen de kluiten in het rond, en de spetters tegen m'n benen. Dat hoort wel zo. Als je een goeie bal wilt slaan moet het blad van de club de bal scheppen, en een divot, zoals zo'n stuk Florida officieel heet, mag vrijelijk in het rond vliegen (liefst vooruit). Maar of dat hier op het oefenveld ook de bedoeling was vroeg ik me af, en keek eens een beetje om me heen hoe de andere slagmannen en vrouwen het deden. Ogenschijnlijk net zoals ik, vanaf het gras. Ik zag wel wat stukgeslagen tees liggen, dus ging ik die maar gebruiken om de bal schoon weg te kunnen meppen. Ik had echt geen zin om uit een modderput te moeten klimmen na 50 ballen. Vandaar natuurlijk de naam van de driving range. Honden willen graven en stoute honden helemaal... Of het nou door de modder kwam, of de zonnehitte, ik weet het niet, maar dit keer bakte ik er niks van. Enkele slagen gingen prima, hoog en ver, maar de meeste laag en alle kanten op. Beetje balen, en ik had het bij bal 40 eigenlijk al wel gezien. De laatste 10 gingen uit balorigheid "het veld op", laat ik het daarbij houden. Daarna de stukken Florida van de clubs vegen met de gereedstaande emmer water en borstel. Blij dat ik weer in de koele auto zat! Men heeft zo van die dagen he ;-)

De terugweg ging via dezelfde route (417,I-4 en 27). Na een verkwikkende douche en een ervaring rijker voelde ik me weer kiplekker. Dat kwam goed uit want er was wat reparatiewerk te verrichten aan m'n bril. Voor de tweede keer deze vakantie liet een piepklein schroefje los zodat het linkerdeel losschoot en het glas eruit viel. Verleden keer, in Phoenix, zocht ik me wezenloos naar dat schroefje, en had een collega service man m'n bril weer gerepareerd. Nu stond ik er zelf voor. Gelukkig zat het schroefje nog in een deel van het frame, en met het setje mini-schroevendraaiers, aangeschaft bij Walmart voor het geval dat, kreeg ik alles zowaar vrij snel weer aan elkaar en werd het weer een bril. Ik heb wel een reservebril bij me, maar dat is zo'n goedkoop ding waar je op den duur scheel van wordt, en dat kan niet, niet op vakantie!

En morgen? Morgen ga ik weer vliegen, maar dan een echte instructievlucht, zonder camera want dat leidt alleen maar af. Tot morgen!